محققان با کاشت بخش کوچکی از بافت مغز انسان در مغز موش‌‌های بالغ، دریافتند این بافت‌ها علاوه بر پیوند با مغز حیوان، به محرک‌‌های بینایی واکنش نشان می‌‌دهند. به‌گزارش ساینس آلرت، درصورت موفقیت این تحقیق که در مجله علمی استم سل نیز منتشر شده است، می‌توان از آن برای درمان شماری از بیماری‌‌های حاد مغزی استفاده کرد.
درواقع دانشمندان با هدایت محققی از دانشگاه پنسیلوانیا، بافتی از مغز انسان را در مغز موش‌‌های بالغ گذاشتند تا ببینند بین بافت‌ها پیوند و یکپارچگی شکل می‌‌گیرد یا خیر. آنها برای تولید بافت‌های مغز انسان از سلولهای بنیادی پرتوانی استفاده کردند که به‌صورت ژنتیک اصلاح شده بودند تا بافت نوعی پروتئین فلورسنت سبز را به نمایش بگذارد. این سلولهای بنیادی پرتوان در یک دوره 80روزه از عصب‌‌های انسان به‌وجود آمده بودند و بعد به اندامواره تبدیل شدند. دانشمندان پس از طی مراحل رشد این اندام‌‌واره‌ها، آنها را درون مغز 10موش بالغ نر قرار دادند.
محققان در این آزمایش ابتدا شکافی به اندازه این اندامواره در مغز موش‌‌ها ایجاد کردند که خود در قالب یک آسیب شدید مغزی کاربرد داشت. سپس اندامواره را در مغز حیوان کاشتند و اجازه دادند تا موش‌‌ها دوره نقاهت را پشت‌سر بگذارند. سپس برای بررسی میزان تلفیق مغز انسان در مغز موش ویروس‌هایی با علامت فلورسنت را به چشم آنها وارد کردند تا ارتباط عصبی بین اندامواره پیوندی و مغز جانور را مشاهده کنند. محققان همچنین تصویر و نورهای درخشانی به شکل میله‌های سیاه و سفید را به موش‌‌ها نشان دادند و با کمک الکترود، سطح فعالیت مغزی در اندامواره را بررسی کردند. درنهایت مشخص شد که حدود 25درصد از این بافت پیوندی به محرک‌‌های بینایی واکنش نشان می‌‌دهد. این مطالعه در مدت 3ماه انجام شد، چرا که سیستم ایمنی موش‌‌ها باید سرکوب می‌‌شد تا بافت پیوندی پس زده نشود. محققان می‌‌گویند دلیل فعالیت نسبتا کم عصب‌‌های مغزی در اندامک‌‌ها می‌تواند به همین زمان محدود برگردد که شرایط رشد کامل بافت را فراهم نکرده است. با این‌حال برخلاف تحقیق‌های قبلی، محققان به جای سلولهای مغزی، از یک بافت مغزی استفاده کردند و توانستند در زمان کوتاه یکپارچگی اندام پیوندی و اندام میزبان را مشاهده کنند. این دستاورد مهم حالا می‌تواند زمینه‌ساز تحقیقات بیشتر و پیشرفته‌تر در آینده شود.
