سجاد انوشیروانی در گفت و گو گفت: وزنه‌برداری در همه جای ایران دچار مشکلات عدیده است و تقریبا در مرز صفر قرار دارد.
سپهر ستاری: سال ۱۴۰۱ برای وزنه‌برداری ایران پر از اتفاقات مختلف بود. در سالی که گذشت ریاست فدراسیون وزنه‌برداری از علی مرادی به سجاد انوشیروانی رسید و او ابتدا به عنوان سرپرست این فدراسیون انتخاب شد و سپس با پیروزی ۱۰۰ درصدی در انتخابات به صندلی ریاست رسید. فدراسیون وزنه‌برداری در شرایط نه‌چندان مطلوبی به سجاد انوشیروانی رسیده و همین موضوع کار او را برای ادامه سخت کرده است. اتفاقی که باعث شده بیخیال تعطیلات نوروزی شود و برای موفقیت در سال ۱۴۰۲ برنامه‌ریزی کند.
رئیس جدید فدراسیون وزنه‌برداری در گفت و گو از حال و هوای خود در روزهای ابتدایی سال نو و آخرین وضعیت فدراسیون صحبت کرد.
این روزها در تعطیلات نوروزی به سر می‌بریم، کمی از حال و هوای خودتان در سال جدید بگویید.
اول از همه سال نو را تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم برای مردم ایران سال خوبی باشد و برای کشورمان سالی پر برکت رقم بخورد که مشکلات و دغدغه‌های مردم کم شود. ما از چاواخر سال گذشته با اعتماد مجمع فدراسیون وزنه‌برداری وارد مسئولیتی شدیم که بسیار خطیر و سنگین است. ما از ابتدای سال اقدامات خودمان را برای به سر و سامان رساندن وزنه‌برداری آغاز کرده‌ایم. اتفاقاتی که در این مدت رخ داده مبین این است که می‌خواهیم شروعی قوی داشته باشیم و امیدوارم در سال ۱۴۰۲ استارت اتفاقات خوبی باشد و بتوانیم در این راه موفق باشیم.
با توجه به شرایط فدراسیون بعید است بتوانید در تعطیلات سفر بروید!
نه دیگر سفر کجا برویم. در این چند روز عید می‌خواهیم برنامه‌های اردوهای تیم ملی را ساماندهی کنیم. حالا چند روزی از عید را تعطیل خواهیم بود تا دوستان و همکاران کنار خانواده‌هایشان باشند. بعد از آن با قدرت شروع خواهیم کرد و بحث اردوها و اعزام‌های تیم ملی آقایان و خانم‌ها، ساماندهی مسابقات داخلی و اینکه می‌خواهیم کمی وزنه‌برداری را به سمت مدرن شدن ببریم و از حالت سنتی بیرون بیاید. از اقدامات کوچک شروع خواهیم کرد و به سمت کارها و اقدامات بعدی خواهیم رفت. خانواده وزنه‌برداری با این همتی که دارند و قهرمانان وزنه‌برداری با حمایتی که دارند انشالله کمک حال ما باشند و ما سربلند از این امتحانی که داریم بیرون بیاییم.
به نظر شما بهترین اتفاق ورزش ایران در سال ۱۴۰۱ چه بود؟
بهترین اتفاق ورزش ایران سه مدال طلای الهام حسینی بود که برای اولین بار در تاریخ وزنه‌برداری یک خانم در رده بزرگسالان مدال طلا گرفت.
خاطره خاصی از عطیلات عید ندارید؟
ما در آن زمان که در تیم ملی بودیم چون مسابقات بین‌المللی با آغاز سال نو میلادی بود، در ۲-۳ ماه اول چند مسابقه داشتیم و اکثرا در عید کم تعطیل می‌شدیم. خاطره خوبی که دارم این است که چند سال سیزده‌بدر را با بقیه بچه‌ها در مجموعه آزادی کنار دریاچه آزادی می‌گرفتیم. کلا اینکه همه جا تعطیل می‌شد و ما فقط ۱-۲ روز تعطیلی داشتیم کمی سخت بود ولی خودمان هم دوست داشتیم به اردو برگردیم و تلاش کنیم که بتوانیم نتیجه بگیریم.
آن زمان فرزند نداشتید ولی الآن فکر کنم آنها شما را به اردبیل می‌کشانند!
الآن زنگ می‌زنند که آتش را باهم روشن کنیم.
کلا به سنت‌های قدیمی ایرانی وفادار هستید؟
بله باید به سنت‌ها عقیده داشت. انسان به سنت‌هایی که از گذشته به ارث برده علاقه زیادی دارد و به آنها پایبند است و سعی می‌کند در آن سهیم باشد.
در سال ۱۴۰۲ چه اتفاق خوبی در وزنه‌برداری رخ می‌دهد؟
پیش‌بینی اینکه چه اتفاق خوبی در وزنه‌برداری می‌افتد خیلی سخت است. با وضعیتی که وزنه‌برداری دارد همین که به اوضاع سر و سامان دهیم و حاشیه کم باشد که بتوانیم چند نتیجه خوب بگیریم فکر می‌کنم به نظرم خوب است.
وزنه‌برداری حواشی و چالش‌های زیادی داشت. چرا تصمیم گرفتید دوباره برای مدیریت فدراسیون تلاش کنید؟
آدمی هستم که دوست دارم اگر جایی مثمرثمر هستم، کمک کنم. وزنه‌برداری تخصص من است و به آن خیلی علاقه مند هستم. در این سال‌ها با اتفاقات خوب وزنه‌برداری کیف کردم و با اتفاقات بد آن ناراحت شدم و اشک ریختم. هر چیزی که در زندگی دارم به برکت حضورم در وزنه‌برداری و نتایجی بوده است که گرفته‌ام. اعتقاد دارم که می‌توانم کمک کنم تا تغییر ایجاد شود. چه جایی بهتر از وزنه‌برداری که همه چیز در آن صفر است و باید با یک برنامه خوب جلو رفت. ما تمام درد و رنج‌های وزنه‌برداری را لمس کرده ایم. با احساسی که به وزنه‌برداری داریم آمده ایم که کمک کنیم. این را هم بگویم که هیچ جایی در مملکت و در دنیا بدون حاشیه و مشکل نیست و حالا وزنه‌برداری مشکل بیشتری دارد.
خیلی‌ها می‌گفتند سجاد انوشیروانی هم می‌تواند مثل رسول خادم خودش سرمربیگری را هم بر عهده بگیرد. آیا به این فکر کردید یا اعتقاد دارید جایگاه ریاست و مربیگری جداست؟
من خودم این را قبول ندارم. کار مدیریتی و اجرایی متفاوت است و قطعا باید کلی زمان و فکر بگذاری و ایده داشته باشی و نمی‌توانی به چیز دیگری فکر کنی. حضور در کادر فنی و فکر کردن به این مسئله هم مشغله بزرگی است و حوزه دیگری است که می‌تواند در تناقض با مدیریت باشد و اصلا به هم آسیب بزنند.
در نهایت هم به یک سرمربی جوان ولی باتجربه اعتماد کردید و هدایت تیم ملی را به نواب نصیرشلال سپردید که خودش هم طلای المپیک دارد.
نواب در تمام میادین تجربه دارد و سال‌ها در اردوهای تیم ملی بوده است. خودش کنار ما در بحث کادر فنی کمک می‌کرد و مطمئنم این کادر می‌تواند به موفقیت برسد.
آیا ممکن است در کار کادرفنی ورود کنید و نظری بدهید؟
اگر از ما مشورت بخواهند حتما مشورت می‌دهیم. البته نه به عنوان دخالت. اگر هم مشورتی نخواستند، اختیار تام فنی دارند و هیچ دخالتی نخواهیم کرد. سعی ما بر این است که رفتار، حرفه‌ای باشد و ورزشکاران باید تابع کادرهای فنی ما باشند و ما در کار فنی آنها دخالت نخواهیم کرد.
شما الآن به عنوان یک فرد ورزشی رئیس فدراسیون شده‌اید. مشابه این اتفاق در کشتی هم رخ داده است. در کل حضور افراد ورزشی در راس فدراسیون‌ها را چطور می‌بینید؟
بحث فرد ورزشی بودن خب خوب است چون فرد تخصص آن کار را دارد و از همه ابعاد آن مطلع است ولی در بحث مدیریت باید برنامه داشته باشی و فعال باشی. در باد این نخوابی که مدیریت مجموعه دست شما افتاده و همه چیز در اختیارتان است. شما اتفاقا باید بیش از بقیه برنامه داشته باشی و تلاش کنی تا کشتی را خوب هدایت کنی. ورزشی بودن خوب است و در بحث فنی می‌تواند کمک کند ولی در بحث اجرایی جدا از احترامی که مردم می‌گذارند یک مقوله دیگر است و پشت آن باید یک برنامه و هدف و تلاش زیادی باشد.
خیلی‌ها می‌گویند شما در فدراسیون وزنه‌برداری یک ویرانه را تحویل گرفتید.
واقعیت است. یک جایی را تحویل گرفتیم که کلا ریسک است. همه را آورده‌ایم و متحد کردیم اما امیدوارم که همه باهم بمانند. اگر می‌گوییم که عاشق وزنه‌برداری هستیم باید از خیلی چیزها بگذریم. زیر ساخت‌ها صفر است. زمانی لنگرود خاستگاه اردوهای وزنه‌برداری بود اما الان به آنجا بروید ببینید روی‌تان می شود که از آنجا فیلم بگیرید. این حال وزنه‌برداری است و ما آمده ایم که در حد بضاعت خود کمک کنیم. می‌توانم پشت میز ریاست بنشینم و دستور بدهم و هرچه بودجه دادند اگر شد کار می‌کنم، نشد هم کار نمی‌کنم اما من آمده‌ام که به وزنه‌برداری کمک کنم و اتفاقات خوب در وزنه‌برداری بیفتد. البته کارمان سخت است چون هیچ چیزی نداریم.
این ویرانه چه زمانی به کاخ تبدیل خواهد شد؟
زمان می‌برد ولی تلاش می‌کنیم اگر کاخ هم نساختیم حداقل ستون‌های آن را بگذاریم. واقعا وزنه‌برداری در همه جای ایران دچار مشکلات عدیده است و تقریبا در مرز صفر قرار دارد. اگر هم حرکتی هست به خاطر علاقه و عشقی است که پیشکسوتان و مربیان و ورزشکاران می‌روند کلید می‌اندازند و در سالن‌ها را باز می‌کنند. امیدوارم در سراسر ایران بتوانیم به این عزیزان انگیزه بدهیم تا بتوانیم سربلند از این امتحان بزرگ خارج شویم.
