فصیحی می‌تواند تقریباً از هر چیزی پیشی بگیرد. او با چالش‌های زیادی روبرو بوده و حالا در پاریس به دنبال حضور در المپیک است.
به گزارش پایگاه خبری تجریش به نقل از ایسنا از الجزیره ؛ پنجمین دوره بازی های همبستگی کشورهای اسلامی در سال ۲۰۲۱ در قونیه ترکیه برگزار شد. قلب فرزانه فصیحی در خط استارت می‌تپد، اثرات عفونت کرونا در او بود اما مصمم به رقابت است. تفنگ استارت زده می‌شود و او بسیار سریع دوید و پاهایش سریعتر از همیشه به هم می خورد. هنگامی که از خط پایان عبور کرد روی زمین افتاد. نه از خستگی، بلکه از احساسات شدید شکستن رکوردش در دوی ۱۰۰ متر، با ثبت زمان برق آسای ۱۱.۱۲ ثانیه و کسب مدال نقره.
فرزانه فصیحی دونده ۱۰۰ متر زنان ایران در المپیک پاریس، به شبکه الجزیره گفت: شب قبل از هر مسابقه، خاطرات زندگی‌ام در ذهنم جاری می‌شود. تمام سختی‌هایی که تحمل کرده‌ام و همه موفقیت‌هایم مانند یک فریم فیلم از جلوی چشمانم می‌گذرند.
این دونده ایرانی در یک کمپ تمرینی برای حضور در المپیک آماده می شود. دونده زن ایران در ماده مورد علاقه خود یعنی دوی ۱۰۰ متر شرکت خواهد کرد.
نمی خواستم وارد دوومیدانی شوم
فصیحی، متولد ۱۳۷۲ در اصفهان، ۳۱ ساله است و خانواده اش نیز ورزشکار هستند. پدرش والیبالیست و برادرش قهرمان شنا و شیرجه بود. فصیحی از پنج تا دوازده سالگی به ژیمناستیک پرداخت و خیلی تصادفی تصمیم گرفت راهی رشته دوومیدانی شود.
او در بخش بعدی صحبت‌هایش درباره حمایت‌های خانواده و حضورش در این رشته ورزشی گفت: قبل از ازدواج، پدرم در تمام جلسات تمرینی من شرکت می‌کرد. مادر من هم در تمام مسابقاتم حضور داشت. بدون حمایت آنها نمی‌توانستم موفق شوم. در دوران راهنمایی، مربی بدنسازی‌ام مرا مجبور کرد در یک مسابقه دو شرکت کنم. نمی خواستم این کار را انجام دهم.
فصیحی در آن روز رکورد استان اصفهان را شکست و شور و شوق او برای دوومیدانی شعله ور شد.
در سال ۲۰۱۶، او اولین حضور بین المللی‌اش را انجام داد. فصیحی بالاتر از حد انتظار عمل کرد و مدال نقره ماده امدادی ۴×۴۰۰ متر را در مسابقات دوومیدانی قهرمانی داخل سالن آسیا در دوحه قطر را به دست آورد.
اما عملکرد برجسته او باعث نشد که به موفقیت‌های بیشتر برسد. او با حمایت اندک فدراسیون دوومیدانی ایران همه سختی‌ها را پشت سر گذاشت و به یک مربی تناسب اندام تبدیل شد.
همه چیز در اواخر سال ۲۰۱۸ تغییر کرد و او تصمیم گرفت برای بار دوم دوی سرعت را امتحان کند. یک سال بعد، این تصمیم منجر به یک نتیجه غیرمنتظره شد.
در سال ۲۰۲۰ او در مسابقات جهانی دوومیدانی داخل سالن شرکت کرد و با رکورد ۷.۲۹ ثانیه در دوی ۶۰ متر در بلگراد صربستان به خوبی به کارش پایان داد. فصیحی با تبدیل شدن به اولین زن ایرانی که در مسابقات قهرمانی جهان شرکت می‌کند، تاریخ سازی کرد. نمایش شوکه کننده او در بلگراد باعث شد به او لقب "جگوار" داده شد.
یک سال بعد، در سال ۲۰۲۱، او با باشگاه دوومیدانی BAK در صربستان قرارداد امضا کرد و تبدیل به اولین لژیونر زن دوومیدانی ایران شد.
دونده ایرانی در بخش بعدی افزود: لژیونر شدن مسیر جدیدی بود. این یک ریسک بزرگ بود اما من احساس کردم که باید این کار را انجام دهم.
در سال ۲۰۲۳، فصیحی در مسابقات ۶۰ متر دوومیدانی داخل سالن قهرمانی آسیا در آستانه قزاقستان، طلا گرفت و زمان درخشان ۷.۲۸ ثانیه را ثبت کرد. این بهترین عملکرد شخصی فصیحی بود.
فصیحی معتقد است که سرمایه گذاری‌های گسترده در ورزش توسط کشورهایی مانند چین، هند و ژاپن نتایج چشمگیری در دوومیدانی آسیا به همراه خواهد داشت، اما به تفاوت منابع در سراسر این قاره اشاره می‌کند.
او گفت: به عنوان مثال، در قطر ورزشکاران با مربیان آمریکایی کار می‌کنند و فدراسیون آنها از تحلیلگران، فیزیوتراپ ها و پزشکان ورزشی از سراسر جهان دعوت می‌کند. حتی چین و ژاپن کمپ‌های آموزشی را در فلوریدا برای ورزشکارانشان هماهنگ می‌کنند.
رویای المپیک
فصیحی در المپیک توکیو در دوی ۱۰۰ متر شرکت کرد و بازگشت ایران به این مسابقات پس از ۵۷ سال وقفه را رقم زد. در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۶۴ سیمین صفامهر به‌عنوان اولین ورزشکار زن ایران در این رقابت‌ها حضور داشت و در دوی ۱۰۰ متر و همچنین پرش طول تاریخ‌ساز شد.
فصیحی در توکیو رتبه ۵۰ را کسب کرد و حجابش بارها مورد توجه مسئولان برگزارکننده قرار گرفت.
اما المپیک توکیو همچنین فرصتی برای او بود تا با اسطوره دوومیدانی خود و سوپراستار جامائیکایی دوومیدانی یعنی شلی آن فریزرپرایس ملاقات کند.
او درباره این ملاقات گفت: وقتی همدیگر را دیدیم او را بیشتر دوست داشتم. سبک زندگی پرایس چشمگیر است چون او هم یک ورزشکار حرفه‌ای، هم همسر و هم مادر است و به بسیاری از خیریه ها کمک می‌کند.
فصیحی به الجزیره گفت: چیزی که المپیک پاریس ۲۰۲۴ را متفاوت می‌کند این است که من با شایستگی خودم در مسابقه شرکت خواهم کرد نه از طریق سهمیه جهانی. رقابت در المپیک یک چالش بزرگ است. هدف من رقابت با خودم است. من می‌خواهم رکورد خودم را بشکنم.
