کارکنان خدمات زمینی شرکت هواپیمایی لوفت‌هانزای آلمان همان گونه که از قبل اعلام کرده بودند، از ساعت ۴ بامداد روز چهارشنبه ۷ فوریه (۱۸ بهمن) برای مدت ۲۴ ساعت دست به اعتصاب زدند.
به گزارش پایگاه خبری تجریش به نقل از یورونیوز؛ یکی از مهم‌ترین اتحادیه‌های صنفی آلمان به نام «وردی» از کارکنان زمینی لوفت‌هانزا خواسته است تا در این روز به نشانه اعتراض به اختلاف دستمزدها، کار خود را ترک کنند.
این آخرین مورد از سلسله اعتصاب‌های اخیر در ناوگان ترابری همگانی در آلمان است.
وردی روز دوشنبه اعلام کرد که از کارکنان زمینی خطوط هوایی آلمان در فرودگاه‌های فرانکفورت، مونیخ، هامبورگ، برلین و دوسلدورف می‌خواهد تا به اعتصاب بپیوندند.
این اتحادیه صنفی در چانه‌زنی‌ها به دنبال افزایش ۱۲.۵ درصدی دستمزد یا دست کم افزایش آن به میزان ۵۰۰ یورو در ماه برای نزدیک به ۲۵ هزار کارمند، از جمله کارکنان بخش پذیرش مسافر، رسیدگی‌های هواپیما، تعمیر و نگهداری و حمل بار است.
مدیریت لوفت‌هانزا می‌گوید که در حال کار بر روی یک جدول زمانی ویژه برای حل مشکل دستمزدهاست و از اعتصاب زودهنگام کارکنانش انتقاد کرده است.
لوفت‌هانزا می‌گوید انتظار دارد اعتصاب چهارشنبه «تاثیرات گسترده‌ای» بر برنامه‌های پروازی‌اش در روزهای ۷ تا ۸ فوریه داشته باشد.
اگر پروازها لغو شوند و پرواز جایگزین مناسبی وجود نداشته باشد، لوفت‌هانزا به طور معمول به مسافران اجازه می‌دهد بلیط خود را به صورت رایگان به بلیط قطار تبدیل کنند.
پیشینه
اکنون چند هفته است که همزمان با مذاکرات میان نمایندگان کارفرمایان و کارکنان بر سر قراردادهای کاری، اعتصاب‌ها برای مسافران و کرابران بخش‌های ریلی، هوایی و حمل‌ونقل محلی در آلمان دردسر و اختلال ایجاد کرده است.
وردی روز پنجشنبه گذشته کارکنان بخش امنیت اکثر فرودگاه‌های بزرگ آلمان را برای اعتصاب یک روزه فراخواند که این موضوع باعث لغو بیش از هزار و صد پرواز شد. فراخوان این تشکیلات صنفی در روز جمعه نیز منجر به لغو حرکت اتوبوس‌های شهری، تراموا و قطارهای مترو در بیشتر مناطق آلمان شد.
در آلمان، اعتصاب‌های هشداردهنده چند ساعته یا یک روزه تاکتیک رایج برای امتیازگیری در مذاکرات میان کارفرمایان و کارکنان است.
البته سندیکای گ.دی.ال پس از یک اعتصاب پنج روزه در ماه گذشته در آلمان به مذاکره با اپراتور اصلی راه آهن دولتی آلمان، دویچه‌بان بازگشته و موافقت کرده است که تا قبل از ۳ مارس اعتصاب دیگری برگزار نکند.
سیل اعتصاب‌ها در آلمان سال گذشته با اعتصاب در صنعت فولاد، خدمات کشوری، بهداشت، جمع آوری زباله، کشاورزی و سایر بخش‌ها آغاز شد.
چرا اعتصاب‌ها در آلمان زیاد شده است؟
آلمان تاکنون به نسبت کشورهای اروپایی کمتر شاهد اعتصاب بوده است. برای مثال، میانگین اعتصاب‌ها در آلمان یک پنجم کشور همسایه‌اش فرانسه است. در حالی که میانگین سالانه اعتصاب‌ها در فرانسه، این کشور مهد اعتراضات صنفی، ۹۲ روز برای هر هزار حقوق‌بگیر است، این آمار در آلمان تنها ۱۸ روز است.
اکنون در آلمان اعتصابات در بسیاری از بخش‌ها در ماه‌های اخیر با بازگشت تورم به شکل سرسام‌آوری افزایش یافته است. کارکنان راه‌آهن، رانندگان اتوبوس و کارگران فرودگاه و بسیاری دیگر از حقوق‌بگیرها به ویژه در بخش حمل و نقل پشت سر هم اعتصاب می‌کنند و این همه در شرایطی است که افزایش تورم، کمبود نیروی کار و رکود، دست شرکت‌ها و کارفرمایان را برای پذیرش خواست کارکنان بسته است.
آلمان به طور سنتی مدافع سازش بین کارفرمایان و اتحادیه‌های صنفی و کارگری بوده است، اما اکنون این وجهه با اعتصاب‌های پی دی پی تضعیف شده است.
کارشناسان علت اصلی بروز این تضادهای اجتماعی را بالا رفتن تورم اقتصادی و گرانی می‌دانند. از زمان حمله روسیه به اوکراین، آلمان تورمی را تجربه کرده که از زمان شوک‌های نفتی دهه ۱۹۷۰ تاکنون مشاهده نشده بود.
البته کارکنان بسیاری از بخش‌ها در سال گذشته تا ۱۰ درصد افزایش دستمزد دریافت کردند، اما طبق آمار رسمی، دستمزدهای واقعی در آلمان از آغاز سال ۲۰۲۲ به طور متوسط ۴ درصد کاهش یافته است.
آیا گفتگوی اجتماعی متوقف شده است؟
الکساندر گالاس، استاد علوم سیاسی در دانشگاه کاسل، به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «کارمندان به شدت کاهش حقوق را احساس کردند، آنها در واقع می‌بینند که پول کمتری در کیف خود دارند.»
در عین حال، اتحادیه‌ها از افزایش قدرت مذاکره سود می‌برند و این در حالی است که کمبود نیروی کار در آلمان، این کشور با جمعیت در حال پیر شدن، شتاب گرفته است.
الکساندر گالاس می‌افزاید: «از آنجایی که نیروی کار کمتری وجود دارد، حجم کار در شرکت‌ها در حال افزایش است و این بر نارضایتی بسیاری از کارمندان می‌افزاید.»
هاگن لش، کارشناس موسسه اقتصادی آی دبلیو، به خبرگزاری فرانسه توضیح می‌دهد که خواسته اتحادیه‌ها در مذاکرات در حالی مطرح می‌شود که «در واقعیت، شرکت‌ها چیز زیادی برای توزیع ندارند و آلمان در حال گذراندن دوره تیرگی اقتصادی» است.
در دهه ۲۰۰۰ اعتصابات بسیار کمی در آلمان رخ می‌داد. هاگن لش با توضیح این که وضعیت از سال ۲۰۱۵ تغییر کرده و در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ شتاب گرفته است، «بی‌ثباتی در بازار کار» را دلیل این موضوع می‌داند.
در آلمان قراردادهای جمعی که تعدیل کننده نابرابری دستمزد است، همواره ابزاری ممتاز برای گفتگوی اجتماعی میان کارکنان و کارفرمایان بوده است. اما این راه حل جایگاه خود را از دست داده است. در حالی که در سال ۲۰۱۰ میلادی، ۵۶ درصد حقوق‌بگیران از این قرارداد بهره‌مند بودند، اکنون تنها ۴۳ درصد از آنان چنین قراردادی دارند.
این موضوع جایگاه اتحادیه‌ها را هم تضعیف می‌کند، به طوری که آنها بیشتر وسوسه می‌شوند که به اعتصاب بپردازند تا صدای خودشان را به ویژه در زمان بحران به گوش دیگران برسانند.
آیا اعتصابات ادامه خواهد داشت؟
در بخش ترابری تاکنون هیچ مذاکره‌ای نتیجه‌بخش نبوده است و این می‌تواند منجر به ادامه حرکت‌های اعتراضی بشود.
کلاوس وسلسکی، رئیس گ.دی.ال، اتحادیه رانندگان قطار هشدار داده است که «هر چیزی ممکن است اتفاق بیفتد»، به ویژه آن که از اعتصابات فعلی بسیار هم استقبال شده است.
خبرگزاری فرانسه به نقل از تورستن شولتن، پژوهشگر دیگ ری از مؤسسه اقتصادی و اجتماعی دبیلو.اس.آی می‌نویسد: «ما شاهد مشارکت گسترده مردم در اعتصابات هستیم و این منجر به افزایش اعضای اتحادیه‌ها می‌شود.»
نکته دیگر آن که اعتصابات از بخش‌های دیگری نیز ممکن است سر برآورد. مثلا صنعت مواد شیمیایی که از زمان جنگ در اوکراین دچار بحران شده است، قرار است مذاکرات را در بهار آغاز کند.
آیا واقعا این خطر وجود دارد که در ماه‌های آینده اعتصاب‌ها به نوعی به اعتراضات همگانی با مدل فرانسوی منجر شود؟ تورستن شولتن می‌گوید: «این سنت آلمانی نیست.»
