ده‌ها هزار کارگر پشت صحنه، در همبستگی با بازیگران و نویسندگان اعتصابی، در حال آماده‌سازی برای چیزی هستند که می‌تواند یک بن‌بست چند ماهه برای استودیوها ایجاد نماید.
رایان کوینلان روزانه چراغ‌های رومیزی، دیوارکوب‌ها و لوسترهایی را که در فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی استفاده می‌شوند، مرتب می‌کند. او شب‌ها نیز وسایلی مانند یک تابوت مصری و یک پلنگ تاکسیدرمی را از انباری در بروکلین اجاره می‌کند. در کناری او کارش را انجام میدهد و بدلکاران هم کار خودشان را انجام می دهند.
همه این کارها هفته گذشته به طور ناگهانی متوقف شد، زمانی که اتحادیه بازیگران هالیوود، SAG-AFTRA، با 36000 عضو در منطقه نیویورک، برای اولین بار در 43 سال گذشته اعلام کرد. اعتصابی که برای دستمزد بهتر و تدابیر امنیتی در برابر هوش مصنوعی اعلام شد . این اتحادیه به اتحادیه فیلمنامه نویسان و انجمن نویسندگان آمریکا پیوست که از ماه می اعتصاب کرده‌اند.
آقای کوینلان، 44 ساله، گفت: «این کار تمام جریان های درآمد من را متوقف کرده است . هیچ کس نیست که آن را احساس نکرده باشد. »
در حالی که لس آنجلس مرکز فیلم و تلویزیون در ایالات متحده است، نیویورک مدت هاست که ادعای خود را به عنوان شرق هالیوود مطرح کرده است، و این بن بست در حال حاضر به ده ها هزار کارگر در یکی از صنایع با رشد سریع شهر آسیب می رساند.
اما این فقط بازیگران و نویسندگان نیستند که بیکار هستند. در شرایطی که استودیوها و اتحادیه‌ها انتظار یک نبرد طولانی را دارند، همه ی هنرمندان، از گریمورها و طراحان لباس گرفته تا فروشندگان فرش و مجسمه‌سازان فوم در حال آماده شدن هستند تا شاید ماه‌ها بدون کار بمانند، در زمانی که بسیاری هنوز در حال بهبودی از همه‌گیری ویروس کورنا هستند.
کتی مارشال، رئیس بخش ساحل شرقی انجمن دکوراتورهای آمریکا (یک گروه بزرگ تجاری) گفت: «برای افرادی که کارگران فنی روزمره هستند، این کار ویرانگر خواهد بود.»
با این حال، او و اکثر کارگران این صنعت از خواسته‌های بازیگران حمایت می‌کنند، که تا حدی بر این ادعای آنها تمرکز دارد که اعضای اتحادیه، سهم عادلانه‌ای از درآمد استریم استودیو را دریافت نمی‌کنند. اتحاد بین المللی کارمندان صحنه تئاتر، اتحادی است که بیش از 168000 کارگر پشت صحنه را نمایندگی می کند، هفته گذشته "حمایت قاطع" خود را از اعتصابات بازیگران و نویسندگان اعلام کرد.
این بازیگران به موج ملی رو به رشد گروه‌های کارگری، از جمله کارگران هتل‌ها، نویسندگان و کارگران می‌پیوندند که در ماه‌های اخیر خواهان دستمزدها و مزایای بیشتر شده‌اند.
به گفته دفتر رسانه و سرگرمی شهردار،این اعتصابات می‌تواند تأثیر اقتصادی بزرگی بر شهر نیویورک داشته باشد، جایی که تولیدات سینمایی و تلویزیونی در سال 2019 بیش از 185000 شغل از جمله کار در صنایع جانبی مانند خدمات حقوقی، اجاره کامیون و پذیرایی غذا را پشتیبانی میکرده است.
از سال 2004 تا 2019، تا حدی به لطف مشوق های مالیاتی ایالت نیویورک برای شرکت های تولیدی، این صنعت به طور مستقیم 35000 شغل ایجاد کرده است که از نرخ رشد شغل در سطح شهر، پیشی گرفت بود.
جیمز پاروت، مدیر سیاست های اقتصادی و مالی در مرکز امور شهر نیویورک در مدرسه نیویورک گفت: در سال 2022 ،آخرین داده های سال در دسترس ، متوسط حقوق برای مشاغل در این صنعت در شهر نیویورک 173500 دلار یا 49 درصد بیشتر از میانگین شغل نیروی کار در بخش خصوصی بود. او گفت که بسیاری از بازیگران و تکنسین ها بسیار کمتر از میانگین دستمزد می گیرند و پیمانکاران مستقلی که دستمزد کمتری دریافت می کنند در میانگین لحاظ نمی شوند.
اما با توجه به توقف نامحدود همه پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی به جز تعداد انگشت شماری، نگرانی برای سایرین در حال افزایش است.
پس از کاهش سرعت تقاضا که قبل از اعتصابات آغاز شد، خانم هیمن گفت که نگران اجاره نامه ای است که در ماه آوریل برای یک انبار بزرگتر امضا کرده بود.
او گفت: «این بدترین زمان ممکن است. "من زیاد نخوابیده ام."
کمی کمک از طرفداران فوق العاده "جانشینی" - مانند مشتری از اسلو، که یک چاپ هندسی انتزاعی را در طول رویارویی بین شخصیت های شیو و ماتسسون سفارش داد برایم اتفاق افتاد - اما کافی نیست.
در عوض، او به دنبال اجاره دادن بخشی از فضای 3500 فوت مربعی خود یا انجام برخی کارهای مشاوره هنری برای هتل ها است.
تا همین اواخر، این صنعت برای کسب‌وکارهای روزمره نیز یک موهبت بود. کریستینا کنستانتینو و مادرش النور کازاس، صاحبان فرش تایم، یک فروشگاه کفپوش در وودساید، کوئینز، به لطف مشتریان صنعت فیلم به تدریج از یک مغازه 2000 فوت مربعی به یک نمایشگاه 20000 فوت مربعی نقل مکان کردند.
خانم کنستانتینو گفت: «هیچ کس دیگر نمی‌خواهد به فروشگاه بیاید و خرید کند» - به جز دکوراتورهایی که به دنبال میزانسن عالی هستند. "این اکثریت کسب و کار ما است."
خانم کنستانتینو که دلسوز اتحادیه‌ها است، پس از شروع اعتصاب نویسندگان در ماه مه، بودجه سه ماهه کار را کندتر در نظر گرفت، و میگوید: اما بیم آن می‌رود که این بن‌بست طولانی‌تر شود.
حداقل از طریق کووید، ما وامP.P.P را داشتیم. اما ما در اتحادیه نیستیم، و من می‌دانم که بسیاری از این مشاغل کوچک واقعاً رنج می برند.
هلن اوفنر، صاحب مجموعه 50000 لباسی قدیمی، یکی از بهترین‌های مورد توجه صنعت فیلم است ، او برای دومین بار از زمان افتتاح در سال 1978 تصمیم گرفته است تا نمایشگاه خود را برای مدت نامعلومی ببندد. اولین بار در اوج همه گیری کرونا بود.
او گفت که همچنان قرار ملاقات هایی را که از قبل تعیین شده بود می پذیرد. او شروع به فروش برخی از لوازم و جواهرات قدیمی از مجموعه شخصی خود کرده است تا بتواند اجاره مغازه 5000 فوت مربعی اش در شهر لانگ آیلند، کوئینز را پوشش دهد، اما در اندیشه آن است که برای سرپا ماندن مجبور به پس انداز شود.
برای برخی از بازرگانان صنعت، اعتصاب خطرات دیگری را به همراه دارد.
به گفته سخنگوی اتحادیه کارگران پشت صحنه، که حدود 15000 عضو در بخش فیلم و تلویزیون در منطقه نیویورک دارد، توقف طولانی مدت می تواند منجر به تعلیق برنامه های مراقبت های بهداشتی برای برخی از کارگران شود که مزایای آنها با ساعات کار مرتبط است.
صندوق انجمن سرگرمی، یک گروه کمک غیرانتفاعی برای کارگران صنعت، گفت که از زمان شروع اعتصاب نویسندگان در ماه می، حدود 1.7 میلیون دلار کمک اضطراری به بیش از 1000 کارمند سینما و تلویزیون داده است.
با این حال، برای آقای کوینلان، برقکار و بدلکار رسیدن به یک قرارداد قابل قبول با استودیو ارزش این درد را دارد.
او از صف طولانی اعضای اتحادیه تئاتر می آید: عمویش فیلمبردار بود. پسرعموهایش برق کار فیلم هستند. و پدرش، ری کوینلان، تهیه کننده سریال «پدرخوانده هارلم» است.
او گفت: "تمام خانواده من بیکار هستند." "امیدوارم همه برای این روز بارانی پس انداز کرده باشند، زیرا این روز بارانی است."
ترجمه شده توسط سید مجتبی تهوری از خبرنامه نیویورک
